کاشکی شما پشمک بودید

چاقاله بادوم، آرزوهایش

مثل خودش بانمکه

آرزوی اون یه اتاق

پر از آدامس و پفکه

دلش می خواد رختخوابش

از نون و شیرینی باشه

یا اینکه بشقاب غذاش

اندازه سینی باشه

با ابرای تو آسمون

حرف می زنه از رو زمین:

«کاشکی شما پشمک بودید

با هم می اومدید پایین»

چاقاله بادوم بسّه ، باید

آرزوهات رو کم کنی

هر چی که دیدی نباید

فوری توی شکم کنی