جهان دايناسورها : تندترين و کندترين دايناسورها
شکل، اندازه و سرعت يک دايناسور، به شيوهى زندگى آن مربوط ميشود. دايناسورهاى گوشتخوار بايد تند ميدويدند تا بتوانند شکار را بيدرنگ به دندان بگيرند. آنها روى پاهاى عقبى قدرتمندشان ميدويدند و از دمشان براى حفظ تعادل استفاده ميکردند.
امادايناسورهاى گياهخوار، که پيکر بزرگى داشتند، نميتوانستند تند بدوند. آنها نياز نداشتند جانور ديگرى را شکار کنند و پيکر بسيار بزرگشان نيز باعث ميشد هر جانورى نتواند آنها را شکار کند. بياييد دربارهى سرعت دايناسورها بيشتر بياموزيم.ا
سرعت يک دايناسور را چگونه اندازه ميگيرند؟
پژوهشگرانى که درباره دايناسورها پژوهش ميکنند، سرعت آنها را از فاصلهى بين جاپاهاى فسيل شدهى آنها و طول پاهاي آنها به دست ميآورند. هرچه فاصلهى بين جاپاهاى يک دايناسور بيشتر باشد، آن دايناسور تندتر حرکت ميکرده است. اگر جاپاها به هم نزديک باشند، به احتمال زياد آن دايناسور کند حرکت ميکرده است.
کدام دايناسور از همه تندتربوده است؟
دايناسورهاى شترمرغمانند، که استراتيوميموس نام دارند، تندترين بودند.آنها پوشش زرهمانند و شاخهاى حفاظتى نداشتند و بنابراين بايد تند مى دويدند و فرار ميکردند تا جان خود را از دست ندهند. آنها به تندى اسب مسابقه بودند و سرعت شان به بيش از 50 کيلومتر در ساعت ميرسيد.
کدام دايناسور از همه کندتربوده است؟
دايناسورى مانند براکيوسوروس از همه کندتر بودند.آنها بيش از 50 تُن وزن داشتند؛ يعنى آنقدر سنگين بودند که نميتوانستند بدوند. بنايراين، با سرعت 10 کيلومتر بر ساعت گام برميداشتند. برخلاف دايناسورهاى کوچک، اين دايناسورها آنقدر بزرگ بودند که نمى توانستند روى پاهاى عقبى خود بايستند.
جاپاى دايناسورها به ما چه ميگويد؟
جاپاهاى فسيل شدهى دايناسورها به ما مى گويند که دايناسورها چگونه حرکت ميکردند. برخى مانند ايگوانودونها، روى هر چهار پا راه ميرفتند، اما روى پاهاى عقبى نيز ميتوانستند بدوند. جاپاهاى بزرگ سه بخشى دايناسورى به نام مگالوسوروس نشان ميدهد که گوشتخوار بوده و هميشه روى پاهاى عقبى راه ميرفته است.
دايناسورها با چه سرعتى جابهجا ميشدند؟
دايناسورها درست مانند جانوران امروزى با سرعتهاى متفاوت جابهجا ميشدند. دايناسورى به نام تيرانوسوروس با سرعت 16 کيلومتر بر ساعت راه ميرفت، اما در هنگام خطر با سرعت بيشترى ميدويد. هايپسيلوفودون يکى از سريع ترين دايناسورها بود. اين دايناسور گياهخوار ميتوانست با سرعتى بيش از 50 کيلومتر بر ساعت از دست دشمنان خود فرار کند.
آپاتوسوروس که وزن آن به بيش از 40 تُن ميرسيد (يعنى به اندازه هفت فيل) با سرعت 10 تا 16 کيلومتر بر ساعت گام برميداشت. اگر اين دايناسور تلاش ميکرد که بدود، پاهايش ميشکست.
ترايسراتوپس، که به اندازهى پنج کرگدن وزن داشت، مى توانست مانند کرگدنها با سرعت 25 کيلومتر بر ساعت بدود. شکارچيان اندکى خطر حمله به اين دايناسور را به جان ميخريدند (در تصوير زير، اين چهار نوع دايناسور از سمت راست به چپ نمايش داده شده اند).
مطالبی دیگر از این نی نی وبلاگی